Even bij kletsen

Zo doe je niets, en zo vliegt het weer alle kanten op.

In juli had ik gehoord dat ik was aangenomen bij een instelling op flexbasis. Ik zou beginnen, nadat m'n andere contract was afgelopen.

Dus ik was hoopvol, want ik kreeg de indruk dat er genoeg werk was. Helaas ben ik toch wel enorm teleurgesteld, want het heeft anderhalve maand geduurd voordat ik een keer kon mee lopen en dan nog schoot het niet op. En dan nu eindelijk! Zou ik afgelopen week daar beginnen, word ik ziek! Ja, da's fijn, maar niets aan te doen. Nu start ik dan volgende week.

Gelukkig had ik de Zonnebloem vakantie in verschiet. Maar ook dat heeft weinig goeds gedaan voor m'n zelfvertrouwen en heb ik inmiddels besloten om helemaal te stoppen. Het liep niet lekker, deels door een eigen verkeerde inschatting en deels doordat ik me niet prettig voelde bij de personen waar ik mee moest samenwerken. Dan ga ik al snel de mist in. En het verhaal was helemaal klaar, toen er werd gezegd, dat een tolk, een eventuele volgende vakantie niet meer welkom is. Gelukkig had ik toen al besloten te stoppen. En dat geeft lucht.
Geef mij maar de Wielewaal, waar ik veel meer positiviteit uithaal en waar ik gewoon het gevoel heb dat ik de ruimte en vrijheid krijg, om mezelf te zijn en waar ik met tolk en al gewoon wordt geaccepteerd. En dat is toch wel heel belangrijk.
Het mooiste wat ik meeneem uit de reis met de Zonnebloem, is dat een van de deelnemers het bestaan van de schrijftolk nu heeft ontdekt en dat ook gaat inzetten. Dat moment houd ik vast! En ik heb een "bezoek" oma gevonden (-;

Inmiddels ben ik via een uitzendbureau actief, zij hebben veel diensten voor mij en ik zit dus geen moment meer stil. Ik heb wisselende diensten en ik werk dan vooral in Apeldoorn en Beekbergen. Geen probleem, maar het is iets meer reistijd dan ik was gewend, van minder dan 10 minuten, naar meestal drie kwartier. Met wachttijd op de bus. Dus ik moest ineens om vijf uur naast m'n bed staan, nou, pffff! Dat moet ook niet te vaak gebeuren. En soms ben ik pas om half 1 's nachts thuis... dat is wel wennen.

Ik werk het meest met ouderen en dat wilde ik ook. Ik werk op wisselende locatie van een grotere organisatie. Sinds ik ben begonnen werk ik vooral met (vaak zwaar) dementerende ouderen, wat wel even wennen is, maar ook weer heel leerzaam. Leukste vind ik inmiddels wel, dat ik vaak een combinatie functie heb. Ik doe niet alleen de zorg, maar ook activiteiten met ze en heb echt tijd en aandacht voor hen, als de zorg is gedaan. Nu kom ik ook niet op de meest pittige afdelingen te staan, dat heeft vaak te maken met dat je alleen werkt. Het is nog wel even zoeken, maar ik heb er wel plezier in. Was wel even wennen, want lange diensten draaide ik nauwelijks meer op m'n vorige werk, (die wilden ze me niet geven destijds ivm verantwoordelijkheid en telefoon niet kunnen aannemen), en nu heb ik niets anders. Maar ik geniet er van. Dus laat die diensten maar doorkomen!
Ook nachten draai ik volop. Enige wat ik heb aangegeven bij het uitzendbureau, is dat ik nooit alleen in een gebouw sta, ik vind dat toch een te groot risico, zeker in een tehuis wat niet bekend is voor mij.
Ik heb wel eens heel alleen een hele afdeling gedraaid en voor het eerst in de nacht, was ik gewoon de hele nacht bezig geweest. Vliegt de tijd wel voorbij, dat was wennen! Meestal zit ik de hele nacht Netflix te kijken en af en toe een ronde lopen of op de bel reageren.
Al met al, was het na een maand stil zitten, ineens weer een maand met veel actie.

Vorig weekend heb ik dan een mooi weekendje weg in Nederland, mogen organiseren, waarbij ik ook weer veel heb geleerd en heel veel mooie momenten heb gehad. Ik ben dan altijd weer blij dat ik dat mogelijk mag maken voor anderen en dan weet ik ook weer waar ik het voor doe. En dat maakt me dan weer blij.