Een aantal weken terug schreef ik over een confrontatie op m'n werk, en dat er nog een gesprek gaat komen.
Dat gesprek is inmiddels geweest en heeft een behoorlijke klap gegeven. Ik kreeg te horen dat mijn contract niet wordt verlengd. De reden die werd gegeven begreep ik wel, maar was niet acceptabel voor mij. Het hangt samen met mijn gehoor.
Dat was wel heel raar, want ik functioneer al twee jaar op deze werkplek met een niet goed gehoor, en hoewel het recent achteruit is gegaan, functioneer ik nog steeds "gewoon". M'n hersens zijn niet ineens aangetast?
Inmiddels heb ik ontdekt dat ik qua spraakverstaan het meest achteruit ben gegaan. Met hulpmiddelen kan ik ook niet meer voldoende spraakverstaan, - denk aan telefoneren. Dat is helder, daar maak ik gewoon niets meer van. Telefonisch zaken doen kan prima, met Signcall. Enige wat niet opgevangen kan worden zijn de telefoontjes van buitenaf, op onze eigen lijn.
Maar als het gaat om bewoners, contacten met anderen etc. dan gaat me dat nog steeds goed af. Mijn werk was ook het probleem niet, ik deed m'n werk prima. Ik heb in al die twee jaar nog nooit klachten gehoord en ik heb ook nooit een functioneringsgesprek gehad.
Al met al was het een klap, want ik zit nog midden in het verwerkingsproces van de achteruitgang van het gehoor, omdat het nog steeds zoeken is, hoe het wel en hoe het niet meer wil. En creatief nadenken, in oplossingen en mogelijkheden.
Inmiddels is alles wel gezakt en na de vakantie van m'n leidinggevende gaan we in gesprek. Ik ben heel benieuwd hoe en wat...
Aangezien ik niet bij de pakken ga neerzitten, ben ik ondertussen toch maar weer zoekende en aan het solliciteren. In de zorg is tenslotte werk genoeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten