Twijfel, twijfel

Vanavond had ik een uitje met mijn collega's van verschillende disciplines.
We gingen bowlen. Ik vind het ook leuk en belangrijk om toch sociaal te doen/zijn, dus heb er voor gekozen om te gaan.
Vooraf heb ik eigenlijk tot op het laatste moment zitten te twijfelen; niet of ik wel zou gaan, maar of ik een tolk zou inzetten... voor mij was het echt een dilemma. En waarom dan wel?

Een tolk inzetten doe ik graag, maar je moet niet vergeten dat ik de eerste twintig jaar van mijn leven nog nooit een tolk in heb gezet en alles zelf heb gedaan. Toen ik het inzetten van tolken begon te ontdekken, zette ik alleen tolken in tijdens onderwijsopdrachten. In mijn privé leven zag ik het belang er nog niet zo van. Ik was gewend om alles op m'n gehoor te doen en ook super alert te zijn op alles. Nog steeds is het een issue voor mij; ik kan me één op één heel goed redden, ik ben ontzettend bedreven in spraakafzien en ik heb nog wel een beetje restgehoor, waarmee ik stemmen kan opvangen. Ik was niet anders gewend. Ik werk ook, sinds ik kan werken altijd in de horende wereld; voor mij is het dus eigenlijk heel vanzelfsprekend. Ik ben opgegroeid in de horende wereld en ben ook gewend om mezelf daar te redden. Dat wil niet zeggen dat het een makkelijke opgaaf is.

Ik ging wel steeds meer en meer tolken inzetten; cursussen, ja een tolk is noodzakelijk. Overleggen, sollicitatiegesprekken, alles wat ik zo belangrijk vind, dat ik het goed meekrijg, daar zet ik een tolk in. Dan denk ik er geen seconde over na.

Wat is dan de reden dat ik nu zo zat te twijfelen of ik een tolk wilde inzetten bij dit uitje?
Ik vind het inzetten van een tolk geweldig; het zorgt er voor dat ik alles mee krijg. Maar soms is mijn ervaring dat ik op een eilandje terecht kom. Ik heb wel contact en leuke contacten ook wel, maar het is anders. Er zit toch iemand tussen en dat is voor mij soms lastig.
Ook weten mijn collega's dat ik slechthorend ben en op m'n werk moeten ze daar ook rekening mee houden, dus ik ga er vanuit dat ze dan ook wel beseffen dat er tijdens een uitje ook rekening mee houden. Ik verwacht het niet als vanzelfsprekend overigens, dat niet.

In het verleden heb ik wel vaker uitjes gehad, teambuilding, barbecue, noem maar op. Zonder tolkinzet. Het is me altijd gelukt tot nog toe om gewoon mee te doen. Ik volg niet altijd alles, maar ik hoef ook niet altijd alles te volgen. Als er meerdere gesprekken door elkaar lopen, zoek ik het gesprek uit wat ik kan volgen. Of ik knoop een praatje met de buurvrouw (man) aan. Of degene die tegenover me zit. Ik probeer ook vaak tactisch te zitten zodat ik de boel kan overzien. Dat lukt niet altijd.
Het blijft altijd spannend, want in die zin ben ik afhankelijk van de welwillendheid van anderen; houden ze er rekening mee? Zelf weet ik dat als ik actief contact blijf maken, dat ik er wel tussen kom. En het lukt nooit om met iedereen te praten, dus daar ben ik me ook van bewust.
Vanavond heb ik uiteindelijk toch zonder tolkinzet het uitje doorstaan. Omdat we gingen bowlen zaten we ook in groepjes en dat ging prima. Ik vraag wel om herhaling als ik het niet versta. En je bent toch bezig ;-).
En aan tafel heb ik leuke gesprekken met mijn buurvrouw gevoerd. Af en toe vang ik een stukje van een gesprek ergens anders op, iemand ziet me kijken en betrekt me bij het gesprek.

Vorig jaar heb ik meegewerkt aan versieren op m'n werk. Zonder er bij na te denken heb ik me er in gestort en er werd heel goed rekening met mij gehouden. Er werd ook gevraagd wat ik kon volgen en er werd aangegeven dat het voor mij vast lastig is, zo in een grote groep. Doordat het open werd gegooid, kon ik ook aangeven dat het inderdaad lastig is, maar dat ik wel een op een kan communiceren of met weinig ruis. Dat gaf me vertrouwen, dat ik het dit keer toch maar zonder tolk heb gedaan. Ik dacht ook; stel dat ik er niets van kan volgen of ik kom er toch buiten te staan, dan ga ik naar huis, zo simpel is het voor mij. Maar ik kan er zelf ook een beetje moeite voor doen.
Misschien had ik met een tolk meer kunnen volgen; dat weet ik niet. Maar ik ben best tevreden, ik heb een leuke avond gehad.

Ik kan me ook goed voorstellen dat als je helemaal niets meer kunt volgen, dat je gewoon een tolk inzet. Ik kan nog wel wat volgen, dus ik maak nog regelmatig de afweging; wel of geen tolk inzetten. Vooral als het gaat om privé afspraken, met mensen die ik goed ken, werkuitstapjes... Het helpt ook de anderen zich er bewust van te maken dat ze iets meer moeite moeten doen om met mij te communiceren, maar dat het uiteindelijk altijd wel lukt. Het werkt voor mij dus twee kanten op.