Dat klinkt zwaar zeg! Maar zo zwaar is het niet hoor, maar soms heb je periode's dat je overal afscheid neemt.
Vorige week m'n vrijwilligerswerk opgezegd bij de instelling waar ik ook gewerkt heb. Ik kon het niet meer combineren, ik heb het ook aardig druk met alles wat ik doe. Ik wil zoveel en ik doe zoveel, maar alles tegelijk kan en wil niet. Het is dus echt een kwestie van keuze's maken.
Dus afscheid genomen. Bizar gevoel.
Vorige week m'n vrijwilligerswerk opgezegd bij de instelling waar ik ook gewerkt heb. Ik kon het niet meer combineren, ik heb het ook aardig druk met alles wat ik doe. Ik wil zoveel en ik doe zoveel, maar alles tegelijk kan en wil niet. Het is dus echt een kwestie van keuze's maken.
Dus afscheid genomen. Bizar gevoel.
En dan vandaag; een stage is altijd maar tijdelijk. En tien weken is kort, die vliegen zo voorbij. Althans, ik heb ze voorbij zien vliegen. In het begin was het zo spannend, hoe zou iedereen op mij reageren? Hoe ga ik m'n werk als verpleegkundige in opleiding uitvoeren? Kan ik het allemaal wel? Past het écht bij mij? Allemaal vragen, waar ik inmiddels het antwoord op weet. Ik ben als persoon geaccepteerd door m'n collega's. Super!
M'n werk als verpleegkundige in opleiding was volgens mij wel goed. Ik heb een ruime voldoende gehaald voor m'n stage.
En ja ik kan het en ja het werk past echt bij me. Ik voel me in m'n element. Ik heb jaren in de ouderenzorg gewerkt en het was gewoon een feestje voor mij om terug te komen. Ik heb tien weken, -nou ja, iets korter- genoten van alle perikelen binnen de instelling. De cliënten die in het begin eerst moesten wennen aan mij en ik aan hen. Met wie je toch een band opbouwt. Collega's aan wie ik moest wennen, maar die hartstikke leuk blijken te zijn. En ze bijten niet hoor... Nou ja, soms een beetje dan ;-).
M'n werk als verpleegkundige in opleiding was volgens mij wel goed. Ik heb een ruime voldoende gehaald voor m'n stage.
En ja ik kan het en ja het werk past echt bij me. Ik voel me in m'n element. Ik heb jaren in de ouderenzorg gewerkt en het was gewoon een feestje voor mij om terug te komen. Ik heb tien weken, -nou ja, iets korter- genoten van alle perikelen binnen de instelling. De cliënten die in het begin eerst moesten wennen aan mij en ik aan hen. Met wie je toch een band opbouwt. Collega's aan wie ik moest wennen, maar die hartstikke leuk blijken te zijn. En ze bijten niet hoor... Nou ja, soms een beetje dan ;-).
Ik heb het ervaren als een leerzame tien weken en ik ben weer een bijzonder mooie ervaring rijker. Met alle ups en downs heb ik gewoon weer veel geleerd en veel gedaan. Elke ervaring is er weer eentje! Nu weer terug de schoolbanken in. Dat duurt ook niet zo lang meer, want de zomervakantie is ook al weer bijna in zicht. En dan zit het eerste jaar van mijn opleiding erop.
Een mooie les heb ik ook geleerd; ik mag er zijn om wie ik ben. M'n slechthorendheid hoort gewoon bij mij. Er wordt gekeken naar de mens! En niet naar de beperking.
Dank jullie wel voor deze prachtige ervaring.
Dank jullie wel voor deze prachtige ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten