Daar kunnen we allemaal wel over mee praten, toch? Het zit niet altijd mee...
Ik zat afgelopen dagen een beetje te mijmeren. Inmiddels ben ik al bezig met m'n derde studie op hbo. Zoals in m'n vorige blogjes te lezen valt is dat een keus die is voortgekomen uit allerlei omstandigheden.
Gek eigenlijk dat het leven zo anders kan lopen, dan je je hebt voorgesteld. Ik weet nog, toen ik in m'n eerste jaar van maatschappelijk werk zat, ik een epistel moest schrijven over waar ik me over tien jaar zou bevinden. Hoe zou mijn leven eruit zien?
Ik nam toen nog gewoon aan dat ik op m'n twintigste m'n diploma maatschappelijk werk zou hebben gehaald. Dat was ook het streven. En dan een leuke baan zou vinden, een eigen huisje... Je kent het wel, huisje, boompje, beestje.
Twaalf jaar later weet ik wel beter. Hoe ik ook plan, het loopt toch vaak weer anders. Hoewel ik niet m'n ideale plaatje heb, wat ik toen voor de ogen had, heb ik wel andere dingen.
Een beestje heb ik trouwens. Dat huisje ook, al is het anders dan in gedachten, ik heb m'n eigen stek.
En ik heb een rugzak vol aan ervaringen. Ervaringen die ik lang niet altijd zal delen met iedereen. Of waar ik nooit (meer) over zou willen praten. Maar die ervaringen hebben me wel gemaakt tot wie ik ben. En inmiddels ben ik daar ook trots op.
En ik doe nu wat ik leuk vind! Als eerstejaars verpleegkundige merk ik dat ik op m'n plek zit. Ik heb een leuke stage, kan goed overweg met m'n collega's (hoop ik dan) en vind het erg leuk om met de mensen te werken. Het is buffelen op dit moment, want stagelopen en naar school is een pittige combinatie, die er behoorlijk inhakt. Sociaal leven? Gelukkig heb ik dat nog, maar het staat deels in de wacht.
En binnenkort naar Parijs voor Wesemann Travel, als reisleider. Mensen, je kunt je nog opgeven. Ga je mee? Wordt super leuk weekend en er zijn tolken NmG en schrijftolken aanwezig. Dus geef je snel op!
Al met al kan ik stellen; het zit mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten