Inmiddels ben ik alweer een aantal weken aan het stage lopen. In het begin was het wennen, er komt zoveel op je af! Zoveel informatie en indrukken die ik moest verwerken en zoveel nieuwe mensen.
Ook aan de stemmen moest ik wennen, het mondbeeld, de accenten en alles. Een horend mens kost dit al veel energie, mij als slechthorende kostte het nog meer energie.
Na anderhalve week kakte ik ook compleet ik: meneer Griep klopte aan mijn deurtje en die vond het zo gezellig dat ie een paar dagen bleef. Achteraf gezien was het gewoon een combinatie van alles tegelijk en was het niet zo gek dat ik helemaal plat lag.
Uiteindelijk dacht ik weer beter te zijn en wilde ik de stage weer voorzichtig opstarten, maar helaas. Ik was nog lang niet fit genoeg en kreeg weer een terugslag. Ik hou niet van stil zitten en zodra ik merkte dat ik weer koortsvrij was en weer wat energie kreeg, ben ik weer gestart, het leek erop dat ik het zou kunnen opbouwen. In totaal ben ik bijna twee weken uit de running geweest, een week vanwege de griep en een week omdat ik vakantie heb genomen. Dat was wel nodig ook.
Na m'n vakantie met frisse moed weer begonnen. Inmiddels had ik een hele achterstand opgelopen op school en zat ik in m'n hoofd in de stress omdat er wel allemaal deadlines aan verbonden waren. In overleg met m'n docenten, -die er alle begrip voor hadden, - mocht ik de deadlines los laten. Pfff, wat een opluchting. Op stage dit ook gelijk gecommuniceerd en ook daar kreeg ik meer gelegenheid om wat aan m'n schoolwerk te doen. Ook dat geeft rust. Als ik alles tegelijk moet doen, dan lever ik half werk of nog erger, helemaal geen werk. Dan laat ik het er maar bij zitten. Nou dat moet ik natuurlijk niet hebben. Dus blij met alle begrip. Ik heb ook geleerd dat communicatie het sleutelwoord is. Zolang ik maar blijf communiceren dan kan er van alles bespreekbaar gemaakt worden.
Vandaag had ik m'n tussenevaluatie. Beetje spannend is dat toch altijd wel hoor, zo'n evaluatie. Ik weet dat ik het wel goed doe, maar ja, zou er niet toch nog een beetje commentaar komen? Negatieve feedback? Of dat ik het met m'n gehoor helemaal niet goed doe? Of... of....?
Nou ik had me voor niets druk gemaakt; ik heb natuurlijk leerpunten, maar dat verwacht ik ook. Een mens blijft z'n leven lang leren en niets is perfect. Maar ik doe het goed. M'n slechthorendheid is prima te hanteren, cliënten merken er eigenlijk niet zo veel van, ze zien m'n apparaten wel en zeggen "o, heb jij ook van die apparaatjes? Ik ook," waardoor je eigenlijk al een leuk gesprek er over krijgt.
Ook m'n collega's doen er niet moeilijk over. Houden er goed rekening mee, als ze mijn aandacht willen en ik let niet op, dan weten ze ook dat ik het er niet om doe, maar dat ik het gewoon niet hoor.
Ik was erg blij met de positieve houding van de begeleiders en met hun feedback. In het begin waren ze ook wel huiverig, omdat ze verwachten dat het hen extra energie zou (kunnen) kosten om mij te begeleiden, maar dat viel eigenlijk hartstikke mee. O enne, gewoon mij behandelen als elke andere stagiaire. Dat werkt volgens hen prima.
Nog een paar weken en ik heb er vertrouwen in.
O ja... leuk detail; binnenkort mag ik een presentatie over slechthorendheid in relatie met oudere cliënten geven. Net even dat stukje extra aandacht en waar ze op moeten letten. Als ervaringsdeskundige kan ik dit als geen ander uitleggen aan de collega's. Hoop ik dan wel :-).
(En ja, het is een opdracht voor school ook hoor, maar zo is het net wat leuker)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten