Korte update.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. De vorige keer schreef ik over het spagaat waar ik in was beland. Inmiddels sta ik weer gewoon op twee benen. Het is natuurlijk ook wennen om weer fulltime de schoolbanken in te gaan, als je daarvoor al een tijdje hebt meegedraaid in het werkende leven.

We schrijven al weer bijna eind januari. Het tweede blok op school zit er al bijna op. Het gaat nog steeds lekker op school. M'n toets Geneeskunde, waar ik goed op gestudeerd heb, heb ik helaas nog niet gehaald, maar daar treur ik niet om. Dat komt volgend jaar wel. Je kunt ook niet altijd alles hebben.
Nu zit ik alweer in de tentamenweken van het tweede blok. Vandaag had ik m'n performance assessment. Een duur woord voor een praktijktoets, laten we maar zeggen. Ik heb voor deze toets vijftien minuten tijd extra gekregen en deze heb ik ook benut. Ik had het wel nodig ook, dus was er erg blij mee!
Voor de zekerheid heb ik een tolk ingeschakeld. Nu ga ik de praktijk niet in met een tolk, maar voor een toets is het toch anders, ik wil hier niet afgaan op m'n gehoor. (Zo'n toets is spannend en zeker de eerste keer! Ik merk dat m'n gehoor dan soms een beetje blokkeert, ik hoor dan wat minder dan ik normaal doe.) Maar al met al viel het reuze mee. Er werd een ziekenhuiszaal nagebootst en ik moest een patiënt verzorgen. Of ik alles perfect heb gedaan, dat lijkt me niet en dat is m'n doel ook niet. Ik heb voor mezelf het gevoel dat ik het wel goed heb gedaan. En de simulatiepatiënt was ook positief.
Een dezer dagen hoor ik hoe ik het er vanaf heb gebracht. De tolk heb ik enkel ingezet tijdens het momentje dat er overleg werd gevoerd met de "collega's" en de visitatie van de arts. Waar nodig kon ik naar haar kijken voor een vertaling, maar dit hoefde niet. Ik verstond wel eens iets niet, maar ik vroeg gewoon om herhaling, wat ik normaal in de praktijk ook zou doen. Nu moet ik wel zeggen dat het vrij rustig was op deze zaal, ik hoorde mezelf continue praten en de anderen heel af en toe wat zeggen. Later wel iets meer, maar mezelf bleef ik horen. Tja, ik praat wel hoor en als ik een fout maak, benoem ik dat gewoon. Laten we wezen, we zijn en blijven mensen toch!

Na de tentamenweken is het tijd om de praktijk in te gaan. Dat blijft altijd weer spannend! Ik ben ingedeeld bij een zorginstelling voor ouderen in Apeldoorn. Afgelopen vrijdag heb ik daar het kennismakingsgesprek gehad. Natuurlijk geflankeerd door een tolk aan m'n zijde en aan m'n andere zijde mijn slb'er. Zij wilde er zeker van zijn dat ik op mijn stageplek de medewerking ga krijgen die ik nodig heb.
Het was een heel goede kennismaking; de tolk werd positief ontvangen en ik ook. Dat maak ik ook wel eens anders mee, maar hier werd er goed op gereageerd. Er was nieuwsgierigheid en er werden dingen gevraagd. Maar wat ik vooral belangrijk vond, was dat er een open houding was. Ze zijn bereid om in mogelijkheden te denken. En dat alleen al vind ik heel belangrijk, zolang men een open houding heeft en er in mogelijkheden wordt gedacht, kan er veel. Ik bedoel, met m'n verstand is niets mis! Alleen die oortjes werken niet zo goed, tja...
Ik vond er een hele positieve sfeer heersen. Al met al krijg ik dus ontzettend zin in, om binnenkort m'n stage in te gaan.
M'n slb'er heeft er ook vertrouwen in, want die houdt een vinger aan de pols. En daar ben ik ontzettend blij mee. Zij zet zich ook echt in om er voor te zorgen dat ik over vier jaar, trots m'n diploma HBO-V in ontvangst kan nemen. En ik vind het ontzettend fijn dat ze zoveel vertrouwen in mij heeft.
En natuurlijk m'n vaste tolken, die ook heel veel zien en mij daarbij tot een grote hulp zijn. En voor mij voelt dat goed. Ik hoef het niet allemaal alleen te doen!