Vier maand onderweg met CI

 Wat vliegt de tijd voorbij! Inmiddels heb ik m’n CI al vier maanden. Ik moet zeggen, het begint te wennen. Ik vang er al meer mee op, hoewel het spraakverstaan nog achterblijft. Maar dat kan nog komen, ik heb door de rare tijden ook veel minder contact met anderen dan normaal. 

Gisteren is er weer een controle geweest. CI instellingen blijven staan, wel heb ik een programma voor muziek erop gekregen, omdat ik merkte, dat als ik keyboard speelde, m’n CI bij veel hoge tonen uit leek te vallen. Hij pakte die tonen niet, waardoor ik alles vervormd binnen krijg. Dat vond ik wel jammer, want ik speel graag en hoopte dit ook te blijven doen met CI. Nu hopen dat het met dit programma wel lukt.

Ook moest de koppeling tussen CI en HA gemaakt worden, dat had nog heel wat voeten in de aarde, want het lukte maar niet. Een telefoontje naar Cochlear in België, bood uiteindelijk de oplossing. En toch is het nog niet helemaal goed, dus de winkel moet er ook nog maar even naar kijken. En als dat niets oplost, dan moet er een specialist mee kijken. 

De laatste periode was het dragen van de CI weer minder. Ik heb begin december Corona gekregen en thuis draag ik zelden mij. HA en CI. Ook was geluid niet prettig om te verdragen in het begin. Was wel balen, want m’n migraine verminderde ineens en ik functioneerde beter met de CI en was dus goed aan het opbouwen op m’n werk. Helaas heb ik nu een flinke terugval gekregen en moet ik letterlijk per dag bekijken wat ik kan. Ik hen nog een hele nasleep aan klachten en dat hoort erbij. Het wordt dus opnieuw opbouwen... zo blijf je bezig.

Toen ik in het CI traject zat, is me gevraagd of ik zou willen weten wat de oorzaak is van mijn slechthorendheid/doofheid. Dat wilde ik wel, maar verwachtte niet dat er iets uit zou komen. Toch is uit het onderzoek naar voren gekomen wat de oorzaak van mijn slechthorendheid is. Het is een defect in de genen, DFNB42. Mijn biologische ouders waren allebei de drager van dit defecte gen en bij mij is het helaas dus tot uiting gekomen in slechthorendheid. Het defecte gen hoeft niet te resulteren in slechthorendheid. Je kunt het ook meedragen en doorgeven aan de volgende generatie. Ik heb dus een vorm van erfelijke slechthorendheid. Deze verslechtert niet, - maar kan wel, door verschillende oorzaken, en kan zich inderdaad op latere leeftijd uitten. Het kan dus zeker zijn, dat ik wel horend ben geboren, maar in de eerste jaren slechthorend ben geworden. Helaas is meer onderzoek niet mogelijk, maar ik vond dit al heel wat. Het is duidelijk waar het vandaan komt.

Nou, heel wat te lezen weer. Voor nu eerst wens ik iedereen heel fijne kerstdagen en een goed en gezond 2021!