Wereld op z'n kop

De wereld staat op z'n kop.
Mijn eigen kleine wereldje ook. In een paar weken tijd is er veel veranderd... Zat ik een paar weken nog te genieten op Gran Canaria van de zon, zit ik nu binnen.
Nou ja, helemaal binnen niet; ik mag nog naar buiten, ik kan nog met de hond in het bos gaan wandelen en dat zijn de momentjes waarop ik geniet van het feit dat ik hier in NL ben en gewoon naar buiten kan en mijn kleine dingen nog wel kan doen, zonder daar verantwoording over af te hoeven leggen.

Ik was me op alle fronten aan het voorbereiden op de operatie. Het was best goed getimed (niet bewust), want het viel precies tussen mijn erg drukke schema van geplande reizen. Er stond elke maand wel een reis gepland, dus ja daar moet dan mijn revalidatie en alles omheen gebouwd worden.
Had ik alles geregeld op mijn werk: tijdelijk even niet werken, want ook na de operatie zou het me niet lukken. Met maar een oor, kan ik echt niets meer beginnen. Hooguit wat geluiden opvangen, maar communiceren kost dan veel energie.
School zou ik voor een half jaar pauzeren. Even rustig de tijd nemen en focus leggen op een ding.
Toen kwam dus het bericht dat de operatie werd uitgesteld, maar ik zou snel horen wanneer ik dan wel onder het mes zou gaan. Inmiddels had ik al bekeken dat de periode niet meer gunstig was, dus ik dacht, dat moet dan in de zomer.
Maar in een sneltrein vaart is alles veranderd. Informatie over een nieuwe datum kreeg ik niet, heb nog contact gehad met de secretaresse van het CI-team en die gaf aan dat het wel kon duren. Dat kreeg ik ook wel in de gaten, inmiddels was het ziekenhuis letterlijk in hoogste staat van paraatheid en gereed voor opvang. Ook waren er medewerkers van het UMCG besmet, dus voor mij was het al een uitgemaakte zaak. De operatie komt wel een andere keer.

Dus inmiddels zit ik op de bank, net als vele anderen. Ik werk wel in een vitaal beroep, maar ik behoor tot een risicogroep, dus ik heb aangegeven niet aan het werk te kunnen, ook omdat mijn longen niet helemaal in orde zijn. En aangezien dit virus erg heftig op de longen slaat, neem ik liever 't zekere voor het onzekere.
Mijn contract op het werk gaat tijdelijk gestopt worden, omdat ik anders flink in de min-uren kom.
Dat is ook wel een goed plan, want ik kan momenteel toch niets. Niet dat ik het leuk vind, maar het gaat om gezondheid en dat staat op de eerste plek.
Omdat ik alles al in gang het gezet om me uit te schrijven op school, heb ik dit niet terug gedraaid. Ik ga maar even genieten van dat halve jaartje niet naar school gaan en even rustig aan te doen. Dan hoop ik in september weer op te kunnen starten met frisse moed.

Helaas ligt ook de reisbranche plat. Mijn plannen staan voorlopig in de ijskast, want wanneer alles weer gaat lopen, is ook maar de vraag. Veel wordt verplaatst naar volgend jaar, dus dat is nog niet zo erg, het is tenslotte niet anders. Ik ben heel benieuwd hoe alles gaat lopen en hoe het er straks allemaal uit ziet.

Maar... ik verveel me niet! Er ontstaan prachtige initiatieven op Facebook, waaronder 'Let's Talk', waarbij iedereen kan aansluiten en de communicatie door inzet van tolken gebarentaal en schrijftolken is geregeld. Zo kan ik ook, online contact blijven houden met mensen.
We moeten het tenslotte met z'n allen doen, we zitten met z'n allen in dezelfde situatie.
Let goed op jezelf en elkaar en wees lief!