CI

Ja, CI (voor degenen die niet bekend zijn met deze term: CI staat voor cochleair implantaat).
Naar aanleiding van een vraag die gesteld werd, waarom ik niet voor een CI ga hierover toch een blogje.
Ook omdat dit onderwerp voor mij de laatste tijd iets actueler is geworden.

In een van m'n vorige blogs vertelde ik over m'n gehoorverlies. Gezien m'n gehoorverlies kom ik al jaren in aanmerking voor een CI, ik denk dat ik al wel een aantal keren bij het audiologisch centrum op deze optie ben gewezen. Tot nog toe heb ik er nog niets mee gedaan en dat heeft zo z'n reden.

Ik sta niet negatief tegenover een CI. Ik heb de goede resultaten gezien die er mee behaald kunnen worden. Maar ik ken ook de verhalen van de mensen die er geen goede resultaten mee hebben geboekt. Er zit dus overal z'n voor en na aan.
Toch heb ik tot nog toe bewust geen keuze voor een CI gemaakt. Dat heeft te maken met meerdere dingen: ik heb nog gehoorresten. Inmiddels is de wetenschap zo ver dat het gehoorrest behouden kan worden, als je wordt geïmplanteerd, maar dat is nog niet zo lang. Ik wilde niet doof "gemaakt" worden en mijn gehoorapparaten voldeden nog. Ik kon me prima redden met spraakverstaan, spraakafzien en inzet van tolken, dus het had voor mijn gevoel geen meerwaarde. Mijn gevoel zei ook altijd, niet doen. Je moet het pas doen als je er klaar voor bent.

Klaar ben ik er zeker nog niet voor; de techniek is enorm gevorderd en de wetenschap ook, dat juich ik toe. Maar ik moet er ook persoonlijk achter staan. Ik ben er nog niet overtuigd, dat het voor mij een goede keus is.
Je krijgt maar een implantaat (voor volwassenen wordt de tweede implantaat (nog) niet vergoed), waarbij ik toch ben gewend om te horen met twee gehoorapparaten. Zonder apparaten hoor ik namelijk nog wel iets, zeker als ik een langere tijd geen apparaten draag. Natuurlijk kan de CI samenwerken met het gehoorapparaat, dat zeker, maar een CI is wel iets blijvends. Het is een operatie. Dat is iets wat je niet zomaar moet doen.

Ik ben altijd heel stellig geweest; als ik helemaal doof word, dan ga ik zeker voor een CI. Helemaal doof dus, 'n geval waar gehoorapparaten absoluut geen meerwaarde meer hebben. En dat denk ik nog steeds eigenlijk.
Ware het niet dat er voor het zwaardere segment niet zoveel meer te behalen valt, voor de fabrikanten van de gehoorapparaten. Omdat er steeds meer gekozen wordt voor een CI, zijn er dus steeds minder afnemers van gehoorapparaten.
Voor het lichtere segment is er keus te over. Voor het zwaardere segment, zul je voor goede toestellen ook een behoorlijk bedrag moeten bijleggen. Ja, dat is geld wat ik absoluut niet heb. Dus ik doe met de toestellen die ik nog nèt kan betalen. (En ja, dat zou een reden kunnen zijn om te kiezen voor CI, want die wordt volledig vergoed, maar toch).
Die gehoorapparaten voldoen niet aan de standaard, die ik gewend was voorheen. Ik hoor er niet beter mee, integendeel; ik hoor er af en slechter mee. Van die slimme zelfdenkende dingen, die zich kunnen aanpassen op het achtergrondlawaai en zo. Tja, alles wat ik wel wilde horen werd eruit gefilterd en wat ik niet hoefde te horen, kwam allemaal hard binnen. Ik moest zelfs op de tenen van mensen staan om te volgen wat ze zeiden.
Er werd mij ook verteld dat het toestel op z'n maximale kunnen zat. Of ik dan toch niet eens moest gaan nadenken over een CI. En dat ben ik zeker gaan doen. Ik kwam tot de conclusie dat ik waarschijnlijk met een CI goede resultaten zou kunnen gaan behalen (garantie is er tenslotte nooit) en dat ik er een prima kandidaat voor zou zijn.
Maar voorlopig niet. Ik zit nu midden in een studie, welke ik zeker goed wil gaan afronden.

Misschien over een paar jaar, dat ik volmondig ja kan zeggen. Dat ik dan zelf ook volledig achter mijn keuze sta!