Tweede week

Inmiddels ben ik al anderhalve week bezig met wennen aan m'n CI. Vandaag de derde fitting gehad; het geluid kon weer iets harder gezet en beter afgesteld. Ik zat al aan het hoogste programma van de vorige fitting en daarmee hoorde ik al veel.

Afgelopen maandag heb ik weer logopedie gehad; woorden herkennen, zinnen herkennen en oefenen. Tussendoor oefen ik ook met m'n moeder en met geluiden die ik gewoon buiten hoor. Veel geluiden herken ik nog wel, van de tijd dat ik met gehoorapparaten nog beter kon horen.
Van de week schrok ik wel van het verkeerslicht (voor oversteken); ik wist dat deze lawaai maakt voor blinde mensen, (ik ken het geluid wel), maar ik had het lang niet gehoord. Sta ik ook nog eens met de CI precies naast het verkeerslicht. 
Ook in de bus pikte ik wat nieuwe geluiden op. Valt me op dat veel geluiden ik wel ken, maar pas kan thuis brengen als ik zie waar het vandaan komt of dat het kwartje iets later valt. Het hoorgeheugen moet hard aan het werk. Toch ben ik wel verwonderd hoeveel ik onbewust oppik. Veel geluiden neem ik waar. Herkennen is altijd een tweede, maar dat lukt het wel.

Toch is het niet helemaal rozengeur en maneschijn: zo is het spraakverstaan echt belabberd; ik versta mensen amper en moet steeds om herhaling vragen. Dat vind ik lastig, want ik ben gewend om meer te kunnen verstaan, dan dat ik nu doe. Ook zit de galm er nog steeds en is dit enorm vermoeiend. Het leidt helaas ook tot forse tinnitus. Ik ben bekend met tinnitus en als ik veel geluidsprikkels te verwerken heb gehad, heb ik er altijd meer last van. Het is niet nieuw, maar in het oor waar ik de CI aan heb, was het de afgelopen periode heel rustig geweest en nu maakt het overuren. Voor ik ga slapen is de tinnitus zo heftig dat ik er niet vrolijk van word. Bij mij helpt focussen op andere dingen. In het verleden deed ik mijn oordopjes met muziek in en kon ik daarmee in slaap vallen. Nu kan dat niet meer, dus ik probeer mezelf af te leiden voor ik in slaap val en dat helpt. 

De CI kan ik hooguit een paar uurtjes op. Om te voorkomen dat ik er heftige hoofdpijn van krijg of zelfs migraine, moet ik de draagtijd beperken. Dit is gewoon (nog) niet anders.

Vandaag de derde fitting: het wordt al beter en iets rustiger. De galm lijkt meer naar de achtergrond te verdwijnen en ik ga nog meer geluiden waarnemen. Ook stemmen worden beter. Het klinkt niet natuurlijk, zoals ik ben gewend, maar mechanisch. Toch kan ik de bekende stemmen wel thuisbrengen. Het verstaan is nog lastig, dat kost training. Tijdens de revalidatie ga ik wel vooruit. Sommige klanken lijken erg op elkaar en dan versta ik net wat anders. Met herhalen van het woord, ga ik het beter herkennen en ga ik ook de klanken onderscheiden. 
Volgende week moet ik opnieuw voor revalidatie en afstelling. Ondertussen is het wennen, leren klanken onderscheiden en oefenen. Het heeft z'n tijd nodig.

Als laatste moet ik nog even worden gezien door de arts: hij is tevreden, de wond is rustig en er lijkt geen sprake meer van een ontsteking te zijn. Gelukkig!