de Zonnebloem

Dit jaar ben ik voor de tweede keer mee met de Zonnebloem op reis als "verzorgende". Twee jaar geleden was voor mij de eerste keer dat ik meeging. Hele spannende uitdaging! 

Ik was daarvoor een aantal keer met een andere organisatie mee geweest, maar daar kreeg ik niet altijd even positieve reacties. Afhankelijk van het team ging het goed of niet goed. Helaas is er destijds achter mijn rug om geklaagd bij de organisatie en de laatste reis die ik maakte was blijkbaar niet goed gegaan. Het hoe en wat is me nooit duidelijk geworden en heb er ook bezwaar tegen aangetekend, maar helaas, dat mocht niet baten. Omdat ik er nooit achter ben gekomen wat de precieze reden was, had ik er toch een klap van opgelopen. Waarschijnlijk een combinatie van factoren. Mijn werk deed ik goed, ook met de gasten had ik altijd een goede klik. Dat is voor mij altijd erg belangrijk. Met de mede-collega's was het altijd erg wisselend, met de ene helft kon ik goed overweg en met de andere helft was 't een normale omgang voor mijn gevoel. Ik was altijd wel de jongste van de groep, er zat meestal dertig jaar of meer tussen.

Daarnaast was het voor sommigen toch lastig om rekening te houden met mijn slechthorendheid. Maar oké, ik kon er niets aan veranderen. Wel bleef het me trekken, dus ik zocht naar organisaties waar ik dit zou kunnen doen. Er waren organisaties die iemand met een gehoorbeperking niet wilden aannemen. Nou pech dan!

Tot ik bij de Zonnebloem kwam. M'n eerste reis was ik erg huiverig, maar ik heb wel direct open kaart gespeeld wat betreft m'n gehoor. Het was een enorm grote groep.

Bij de Zonnebloem wordt gewerkt met algemene vrijwilligers en zorgvrijwilligers. Ik was ingedeeld in de categorie zorgvrijwilliger, maar dan op niveau twee, niet praktiserend. Dit omdat ik wel enkele vaardigheden beheerste, maar niet voldoende. Qua zorg was het zwaar en had ik met mijn gasten ook veel hulp nodig. Gelukkig gebeurde dit ook en deden we het samen. Samenwerken, was erg belangrijk!

Ook tijdens de busreis, er werd van alles verteld en kwam er iemand naast me zitten die het voor mij herhaalde, zodat ik ook alles kom volgen. Erg fijn. 

Enfin, na die reis werd er besloten of ik geschikt was of niet. Nou ik was geschikt en mocht vaker mee met de Zonnebloem!

Vorig jaar heb ik vanwege mijn voet geen reis gemaakt, maar dit jaar was ik er weer bij. Je kunt zelf aangeven wanneer je beschikbaar bent en welke reizen je interessant lijken. Ik doe dit altijd al in het begin van het jaar. Ik weet wel wanneer ik vakantie heb, maar nog niet altijd overzicht wanneer hoe en wat, dus ik vul dan altijd een week in en kies verschillende vakanties.
Uiteindelijk kreeg ik een brief dat ik meeging naar Ameland. Op internet kon ik zien wie de andere vrijwilligers waren, maar het zijn alleen maar namen, dat zegt niets. Ontmoeten deden we elkaar pas daadwerkelijk op de dag van vertrek. 

Vanaf dag een was het goed, tussen de gasten en de vrijwilligers. Samen hebben we er een ontzettend leuke week van gemaakt. En dan vliegt zo'n week ook snel voorbij.
Het was prachtig weer, dus van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zaten we buiten.

- Een nadeel aan 's avonds buiten zitten: het wordt donker en dan is spraakafzien erg lastig. Ik moest dus ook kijken hoe ik ging zitten en of ik de mensen kon volgen.

Maar moet ook zeggen dat zo'n reis erg vermoeiend is, dus even weg zakken tijdens de gesprekken is voor mij heel normaal.

Ik ben niet zo van de koetjes en kalfjes, dat merkte ik in die week ook maar weer. Ook op m'n werk heb ik dat, zo'n algemeen gesprek is vaak niets voor mij. Als ik het kan volgen zeg ik wel eens wat, maar als ik het niet volg, zeg ik ook niets. Voor mij is een op een fijner, of gewoon, zonder dat er veel anderen er om heen zijn. Zo lijkt het net of ik niet sociaal ben, maar dat is het niet. 

Gelukkig kan ik ook genieten van het gezelschap van anderen, zonder al te actief mee te willen en hoeven doen. En dat mocht en dat kon. Dat was wel heel erg fijn!

Het was een mooie week en iedereen werd gewoon gerespecteerd en geaccepteerd zoals ie is. En zo hoort het ook!

O ja, afgelopen week heb ik twee gesprekken gehad bij uitzendbureau's. Omdat het nog niet zeker is of ik in september stage ga lopen, is besloten dat ik pas ja (of nee) ga zeggen op het moment dat ik dat echt zeker weet. Ik denk dat het toch wel een ja wordt, omdat ik het erg leuk vind om in de praktijk te werken. En voordeel is, ik kom in de flexpool terecht, dus kan altijd zelf bepalen wanneer ik wil werken. Dat is voor mij wel een pre, want vaste uren is niet te combineren.